🦎 Kleszczowe Zapalenie Mózgu U Kota

Kleszczowe zapalenie mózgu u psa – objawy i leczenie. Odkleszczowe zapalenie mózgu (zwane w skrócie TBE – Tick Borne Encephalitis lub KZM – Kleszczowe Zapalenie Mózgu) to choroba wirusowa przenoszona przez kleszcze. U psów jest ona rzadziej spotykana niż u ludzi. Ma ciężki przebieg i często kończy się zgonem zwierzęcia. Szczepienia na kleszczowe zapalenie mózgu Kraków odbywają się po szczegółowej kwalifikacji, przeprowadzonej przez wykwalifikowanego lekarza. Ma to na celu ustalenie, czy nie występują przeciwwskazania do zastosowania preparatu oraz podanie szczepionki w bezpiecznych i komfortowych warunkach. KZM ośrodek TropicalMed oferuje preparaty Szczepienia nie są obowiązkowe, w kalendarzu szczepień są zalecane. Do szczepienia na kleszczowe zapalenie mózgu kwalifikuje zawsze lekarz. Wielu z nas boi się kleszczy i chorób, którymi Fot. istockphoto.com. Przechorowanie odkleszczowego zapalenia mózgu (KZM) daje trwałą odporność, zatem szczepienie przeciwko KZM pacjenta, który przechorował KZM, jest zbędne. Trzy główne podtypy wirusa KZM – europejski, syberyjski i dalekowschodni – są blisko spokrewnione zarówno genetycznie, jak i antygenowo. Objawy udaru. Trudno jest zidentyfikować objawy udaru u kotów bez pomocy specjalnego sprzętu. Faktem jest, że zwierzę będzie próbowało zwinąć się w kłębek lub ukryć się przed ludźmi. Wszystko zależy od opieki właściciela. Następujące zmiany powinny Cię ostrzec: naruszenia w zachowaniu zwierzęcia (unikanie ludzi – Należy się ich obawiać i stosować profilaktykę – mówi o kleszczach prof. Tomasz Chmielewski z Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego. W kilku rejonach Polski co trzeci kleszcz jest zakażony boreliozą, odkleszczowym zapaleniem mózgu, anaplazmozą i babeszjozą. A w Puszczy Niepołomickiej 60 procent tych pajęczaków to nosiciele groźnych dla człowieka patogenów. Kleszczowe zapalenie mózgu to podstępna choroba, która początkowo może nie dawać żadnych objawów lub towarzyszą jej mało charakterystyczne dolegliwości. Czasami dochodzi do samowyleczenia. W pozostałych przypadkach stosowane jest leczenie objawowe. Dowiedz się więcej na temat kleszczowego zapalenia mózgu. Kleszczowe zapalenie mózgu jest chorobą wywołaną przez pasożyta Borrelia burgdorferi, który jest przenoszony przez kleszcze. Choroba ta może powodować poważne objawy neurologiczne i inne problemy zdrowotne. Objawy te mogą pojawić się nawet kilka tygodni lub miesięcy po ukąszeniu przez kleszcza. Najczęstsze objawy to bóle głowy, zmęczenie, nudności i wymioty, senność Chociaż pokłucie przez kleszcza jest zwykle bezbolesne, a sprawca nie ma nawet 1 cm, to konsekwencje przenoszonych przez niego chorób mogą długotrwale wpłynąć na nasze życie. O to jak chronić się przed niepozornym pajęczakiem i przed kleszczowym zapaleniem mózgu, Wojtek Jagielski pyta prof. dr hab. n. med. Joannę Zajkowską Kleszcze łąkowe mogą przenosić wiele chorób, m.in. kleszczowe zapalenie mózgu, boreliozę, anaplazmozę, babesziozę, tularemię, gorączkę Q, liczne riketsiozy. O niektórych wiemy że mogą wywołać objawy u ludzi, znaczenie innych się dopiero bada. Stąd pojawiło się pytanie: dlaczego nie szczepić przeciwko kleszczom? Informujemy, że w Centrum Medycznym OMEGA jest możliwość umówienia się na szczepienie przeciwko kleszczowemu zapaleniu mózgu. Aktywne spędzanie czasu na świeżym powietrzu pośród terenów zielonych niesie ryzyko spotkania kleszczy zakażonych kleszczowym zapaleniem mózgu. KZM to poważna choroba, która może prowadzić do ciężkich powikłań , a nawet śmierci. Kleszczowe Borelioza i kleszczowe zapalenie mózgu w Polsce. Statystyki. Jak podaje Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego - Państwowy Zakład Higieny – od początku 2023 roku do 15 kwietnia w Polsce PgOpH. Kleszcze należą do pasożytów zewnętrznych. Są głównym wektorem wielu chorób zakaźnych zarówno zwierząt, jak i ludzi. Nie omijają one także psów i kotów. Z roku na rok w gabinetach weterynaryjnych odnotowuje się coraz większą liczbę zachorowań na tak zwane odkleszczówki. Są one groźne dla naszych czworonogów jak i dla ludzi, ponieważ mogą być wektorami niebezpiecznych chorób. Największe ryzyko ukąszenia przez kleszcza przypada na okres jego wzmożonego żerowania, czyli na przełom marca i kwietnia oraz lipca i września. Należy jednak pamiętać, że ze względu na ocieplenie klimatu i łagodne zimy, ukąszenie przez kleszcza może przydarzyć się przez cały rok. Najczęściej występujące w Polsce to: Kleszcze z gatunku Ixodes ricinus Najbardziej popularny gatunek, zwany kleszczem pospolitym. Żyje głównie w lasach liściastych lub mieszanych. Może także bytować w miejskich parkach i skwerach. Zazwyczaj ich aktywność odnotowywano od kwietnia do listopada. Kleszcze z gatunku Dermacentor reticulatus Kleszcze z tego gatunku są popularnie nazywane łąkowymi, co wynika z rodzaju siedlisk ich bytowania. Zarówno samica jak i samiec są nieznacznie większe niż kleszcze z gatunku Ixodes ricinus. Różnią się też znacznie kolorem - ich odwłok jest jasnobrązowy z ciemnymi plamkami, co nadaje im charakterystyczny wygląd. Czasami nazywany jest również kleszczem ozdobnym lub kleszczem krowim. Kleszcze z gatunku Argas reflexus Ich głównym żywicielem są gołębie, stąd często nazywany jest obrzeżkiem gołębim. Dorosłe osobniki mają odwłoki w kształcie jaja z brzeżnie występującymi zgrubieniami. Są koloru szarego lub szaro-brązowego, z ciemnymi plamami porównywanymi kształtem do korytarzy drążonych przez korniki. Kleszcze z gatunku Rhipicephalus sanguineus Zwany brązowym kleszczem psim. Wprawdzie przypadki rozpoznania Rhipicephalus sanguineus w Polsce nie są tak częste jak pozostałych gatunków, to jednak należy zwrócić uwagę na ten gatunek ze względu na ich wysoki potencjał chorobowy. Problem kleszczy dotyczy psów i kotów wychodzących. Mruczki domowe mają mniejsze szanse na bezpośredni kontakt z tymi pajęczakami. Może to nastąpić przy przyniesieniu do domu kleszcza przez psa lub opiekuna na ubraniu albo butach. Kleszcze jednak można częściej znaleźć na skórze czworonoga w miejscach, gdzie jest ona cienka, czyli na brzuchu, udach, w pachwinach, okolicach pyska, oczu i uszu. Kleszcze to pajęczaki i należą do tej samej grupy co roztocza. Żywią się krwią swojej ofiary. Mogą być przytwierdzone do swojego żywiciela nawet przez dwa tygodnie. Kleszcz wcina się w skórę ofiary przy pomocy narządu gębowego, jego ślina zawiera środek znieczulający, co powoduje, że moment kontaktu tego pasożyta z czworonogiem czy człowiekiem może być niewyczuwalny. Kleszcze – występowanie Kleszcze występują praktycznie wszędzie: w lasach, na łąkach i działkach, w przestrzeni miejskiej w parkach, na trawnikach, skwerach. Preferują miejsca wilgotne, obfitujące w roślinność. Najlepiej czują się na krzewach, trawach oraz roślinach do wysokości metra. Miejsca bytowania kleszczy pokrywają się z tymi, które wybieramy na spacery z czworonogiem. Zakażają one czworonoga w trakcie żerowania na nim. Czas, który może upłynąć od wkłucia się tego pasożyta do przeniesienia patogenów, zwykle wynosi ok. doby. Jeśli więc zauważymy kleszcza i usuniemy go natychmiast mamy szansę, że nie dojdzie do zachorowania. Nie każdy kleszcz jest nosicielem groźnych chorób. Usuwanie kleszcza Znalezienie kleszcza na podopiecznym nie jest łatwe. Warto sprawdzać stan okrywy włosowej u psa po każdym spacerze, u kota wychodzącego po powrocie do domu. Choć kleszcz odczepia się i odpada od psa lub kota po zakończeniu żerowania, proces ten może potrwać nawet kilka dni. W tym czasie kleszcz może zarazić pupila jedną z wielu chorób odkleszczowych, takich jak borelioza, anaplazmoza, ehrlichioz lub babeszjozą. Im dłużej kleszcz żeruje na zwierzęciu, tym większe ryzyko. Dlatego ważne jest, aby codziennie sprawdzać sierść psa, przeczesując ją palcami i usuwać kleszcze, kiedy tylko natkniemy się na intruza. Ale jak bezpiecznie usunąć kleszcza z psa? Odpowiednie narzędzie W tym celu najlepiej zaopatrzyć się w specjalnie zaprojektowane narzędzie do bezpiecznego usuwania kleszczy. Jeśli nie mamy takiego narzędzia, ale chcemy uniknąć niebezpieczeństwa związanego z ukąszeniem kleszcza, najlepiej zabrać psa do weterynarza. Jeśli nie mamy takiej możliwości, postarajmy się jak najskuteczniej usunąć kleszcza z psa za pomocą tego, co mamy do dyspozycji. Przygotujmy sobie także zestaw jednorazowych rękawiczek, aby chronić ręce podczas całego zabiegu. Nigdy nie chwytajmy kleszcza gołą dłonią. Kleszcze żerujące na psach są bardzo skutecznymi wektorami różnych chorób, a niektórymi z nich mogą zarażać się ludzie. Miejmy przy sobie szczelny pojemnik, w którym zamkniesz usuniętego kleszcza. Uspokój psa Nie przystępuj do zabiegu, jeśli Twój pies jest niespokojny. Poczekaj, aż będzie na tyle spokojny, aby można było sprawnie chwycić kleszcza narzędziem do usuwania. Jeśli spróbujemy go wyrwać zbyt szybko, ryzykujemy pozostawieniem części kleszcza w skórze psa, co zwiększy ryzyko infekcji. Łatwiej usunąć kleszcza w całości, jeśli pies się nie rusza. Kość lub smakołyk pomogą odwrócić uwagę Twojego pupila podczas zabiegu. Usuń kleszcza Delikatnie rozchyl sierść psa wokół kleszcza palcami jednej ręki – drugą będziesz usuwać pasożyta. Nie śpiesz się. Ponieważ kleszcz już wczepił się w skórę Twojego psa, pozostanie on na swoim miejscu i raczej nie ruszy się już stamtąd, nawet po odsłonięciu. Delikatnie przemyj miejsce ukąszenia środkiem antyseptycznym przeznaczonym dla zwierząt domowych. Odizoluj i pozbądź się kleszcza. Umieść kleszcza w zamkniętym pojemniku i zatrzymaj go, by pokazać weterynarzowi w razie, gdyby Twój pies zachorował. Wyczyść narzędzie do usuwania kleszczy za pomocą środka dezynfekującego i przechowuj w bezpiecznym miejscu na wypadek, gdyby było potrzebne. Wyrzuć rękawiczki i dokładnie umyj ręce. Choroby odkleszczowe Borelioza Borelioza i anaplazmoza są chorobami przenoszonymi przez kleszcze rzadziej spotykanymi je u czworonogów. W przypadku boreliozy mamy do czynienia z długim procesem pojawiania się objawów od 2 tygodni nawet do 6 miesięcy. U psa z boreliozą możemy zaobserwować: Obrzęk stawów Problemy z poruszaniem się Brak apetytu Ospałość W przebiegu anaplazmozy dochodzi do obniżenia poziomu płytek krwi, co diagnozuje się w badaniach laboratoryjnych. Pierwsze objawy mogą pojawić się już po tygodniu od zakażenia. Lekarz weterynarii w celu zdiagnozowania boreliozy i anaplazmozy może wykonać szybki test lub badanie laboratoryjne krwi. Babeszjoza Babeszjoza jest powszechną chorobą przenoszoną przez kleszcze, która atakuje czerwone krwinki i powoduje ich rozpad. Dotyczy zdecydowanie częściej psów. Chore czworonogi można spotkać w placówkach weterynaryjnych przez cały rok, również w grudniu czy styczniu. Do objawów choroby należą: Brak apetytu Powiększone węzły chłonne Temperatura ciała dochodząca do 41°C Wymioty Biegunka Problemy z oddawaniem moczu Niewydolność oddechowa Niewydolność krążeniowa Zaburzenia układu nerwowego Blade lub zżółknięte błony śluzowe jamy ustnej Jeśli nasz zwierzak nie jest zabezpieczony przeciwko kleszczom, każda zmiana zachowania może świadczyć o zakażeniu przez tego pajęczaka. Jeśli wystąpi chociaż jeden z tych symptomów babeszjozy należy natychmiast udać się do lekarza weterynarii, aby potwierdzić lub wykluczyć babeszjozę. Do objawów tej choroby należą: gorączka, apatia, niechęć do ruchu, brak apetytu, zmiana zabarwienia moczu. Kleszczowe zapalenie mózgu Obok boreliozy, kleszczowe zapalenie mózgu jest chorobą groźną zarówno dla zwierząt, jak i ludzi. U psów choroba może mieć ostry przebieg i zakończyć się śmiercią nawet kilka dni po wystąpieniu pierwszych objawów. Do symptomów kleszczowego zapalenia mózgu należą: Gorączka Brak apetytu Zmęczenie Niepokój Ból głowy Drgawki Zaburzenia równowagi Światłowstręt Nadwrażliwość na dźwięki Porażenie kończyn Objawy kleszczowego zapalenia mózgu przypominają objawy wścieklizny, dlatego ważne jest, aby zwierzę zostało właściwie zdiagnozowane. Anaplazmoza Anaplazmoza jest chorobą zakaźną, której objawy mogą przypominać boreliozę. Pierwsze objawy choroby pojawiają się zazwyczaj po ok. 10-14 dniach od zarażenia i należą do nich: Gorączka Opuchnięte i obolałe stawy Ociężałość Brak apetytu Wymioty Biegunka Objawy neurologiczne U niektórych zwierząt pojawiają się również krwawienia z nosa, krwawy mocz czy siniaki na skórze, które wynikają z zaburzeń krzepnięcia krwi. Rozpoznanie choroby bywa bardzo trudne i często konieczne jest wykonanie badań krwi oraz testów serologicznych. Zabezpieczanie przeciwko kleszczom Psy i koty wychodzące należy regularnie zabezpieczać przeciwko kleszczom. To daje szanse na uniknięcie groźnych chorób. Konieczne jest systematyczne podawanie preparatów, które mogą być w różnej formie. W dobraniu odpowiedniego środka pomaga lekarz weterynarii. Warto przy tym uwzględnić wiek, styl życia i stan zdrowia zwierzęcia. Należy pamiętać, że preparaty mogą być przeznaczone wyłącznie dla psów lub kotów. Należy się stosować do terminów aplikacji zalecanych przez producentów. Kolejną dawkę preparatu podajemy przed końcem działania poprzedniej, aby nie dopuścić pozostawienia pupila bez żadnej ochrony. Kleszcze są również groźne dla ludzi, szczególnie opiekunów zwierząt. Podczas spacerów udajemy się do miejsc bytowania kleszczy. Kleszczowe Zapalenie Mózgu jest najczęstszą chorobą przenoszoną przez kleszcze występującą u ludzi. Zabezpieczanie przeciwko kleszczom naszych czworonogów pozwala opiekunom czuć się bezpieczniej. Kleszczowe zapalenie mózgu to zakaźna choroba ośrodkowego układu nerwowego wywoływana przez wirusa Flaviviridae przenoszonego przez kleszcze oraz obecnego w niepasteryzowanym mleku zakażonych kóz, owiec lub krów. Przebieg choroby jest zapalenie mózgu objawyKleszczowe zapalenie mózgu przebiega w dwóch fazach, a początek choroby jest kleszczowego zapalenia mózgu pierwsza faza:Pierwsza faza choroby, nazywana zwiastunową, trwa średnio 4 dni, a u większości chorych dochodzi do samoistnego wyleczenia. Podczas tego okresu pojawiają się następujące objawy:gorączka do 38⁰C,bóle głowy, mięśni i stawów,nudności, wymioty i biegunka,zapalenie górnych dróg kleszczowego zapalenia mózgu druga faza:Do drugiej fazy, neurologicznej, dochodzi u niektórych chorych. Pojawia się ona średnio po 8 dniach wyraźnej poprawy samopoczucia i objawia się:gorączką do 40⁰C,bólami głowy, mięśni i stawów,nudnościami i wymiotami,objawami oponowymi, czyli np. sztywnością karku, światłowstrętem lub nadwrażliwością na fazie tej można wyróżnić trzy postacie:oponową – najłagodniejszą,oponowo-mózgową – cięższa postać, w jej przebiegu może dojść do zaburzeń koordynacji ruchowej, zaburzeń świadomości i porażenia nerwów czaszkowych,oponowo-mózgowo-rdzeniową – najcięższą, dochodzi wtedy do uszkodzenia elementów rdzenia kręgowego i porażenia kleszczowego zapalenie mózguPrzyczyną kleszczowego zapalenia mózgu jest wirus Flaviviridae. Najczęściej przenoszony on jest przez ukłucie kleszcza, ale zakazić się można również drogą pokarmową, przez niepasteryzowane mleko i przetwory mleczne zakażonych kóz, owiec lub krów. Pasteryzacja mleka całkowicie zabezpiecza przed wylęgania choroby wynosi 3-4 dni przy zakażeniu drogą pokarmową i 4-28 dni po ukłuciu przez rozpoznać kleszczowe zapalenie mózguDo postawienia diagnozy potrzebne jest stwierdzenie przeciwciał IgM przeciwko wirusowi w surowicy oraz wynik badania płynu mózgowo-rdzeniowego wskazujący na zakażenie wirusowe. Badanie poziomu przeciwciał wykonuje się metodą ELISA i jest to podstawowe badanie w diagnostyce kleszczowego zapalenie zapalenie mózgu leczenieNie ma leczenia przyczynowego, więc stosuje się leki łagodzące objawy – przeciwbólowe, przeciwzapalne i zmniejszające ciśnienie wewnątrzczaszkowe. W wyjątkowych sytuacjach można zastosować i powikłania kleszczoweho zapalenie mózguRokowanie w kleszczowym zapaleniu mózguU większości chorych jest dobre, a objawy ustępują całkowicie. U niektórych, chorujących na postać oponowo-mózgowo-rdzeniową, przez wiele miesięcy mogą się utrzymywać: zaburzenia czucia, niedowłady, upośledzenie pamięci i skupienia uwagi. Śmiertelność w Europie wynosi do 5 proc, średnio 2 w kleszczowym zapaleniu mózguU nielicznych chorych może dojść do powikłań neurologicznych ( porażenia nerwów czaszkowych, porażenia kończyn, napady padaczki), a nawet na kleszczowe zapalenie mózguNajskuteczniejszą metodą profilaktyki kleszczowego zapalenia mózgu jest szczepienie. Zalecane jest ono osobom mieszkającym na terenach częstego występowania tej choroby, zwłaszcza leśnikom, stacjonującemu wojsku, funkcjonariuszom straży pożarnej i granicznej, myśliwym, rolnikom oraz turystom i uczestnikom obozów i podstawowe składa się z trzech dawek szczepionki, podawanych w odstępie od miesiąca do trzech miesięcy i trzeciej dawki podawanej po 5-12 miesiącach od dawki drugiej. Dawki przypominające podawane są od 3 do 5 lat, w zależności od wieku osoby szczepionej i rodzaju powinno unikać się ukąszenia przez kleszcze: nie siadać bezpośrednio na trawie czy pod krzakami, nie przedzierać się przez zarośla, na spacery do lasu nosić ubrania z długimi nogawkami i rękawami oraz kryte buty, używać środków odstraszających zapalenie mózgu zaleceniaJak uniknąć kleszczowego zapalenia mózguZaszczep się – szczepienie jest najskuteczniejszą formą narażenia na ukąszenia kleszczy – w lesie czy parku nie siadaj pod krzakami lub bezpośrednio na trawie i nie przedzieraj się przez odpowiedni ubiór – długie spodnie, kryte buty, koszulę lub bluzę z długim rękawem oraz nakrycie preparaty odstraszające owady bezpośrednio na skórę oraz środki owadobójcze na ubrania czy części powrocie z lasu lub gęstego parku obejrzyj dokładnie całe ciało (zwróć szczególną uwagę na szyję, pachy, pachwiny, pępek, krocze, pierś, zgięcia stawowe i skórę głowy), uczesz włosy grzebieniem z gęstymi ząbkami i weź prysznic – dzięki temu uda Ci się pozbyć z powierzchni ciała tych kleszczy, które nie zdążyły Cię o swojego psa lub kota, ponieważ mogą one zawlec kleszcze do mieszkania – stosuj skuteczne środki odstraszające kleszcze i regularnie kontroluj skórę zwierzęcia, a gdy znajdziesz kleszcza usuń znajdziesz kleszcza to jak najszybciej go wyciągnij - jeżeli chcesz dowiedzieć się, jak to zrobić to obejrzyj nasz filmik!Dowiedz się więcej:Aspekty epidemiologiczno - kliniczne i profilaktyka kleszczowego zapalenia mózgu i leczenie chorób przenoszonych przez kleszcze - rekomendacje polskiego towarzystwa epidemiologów i lekarzy chorób zakaźnych epidemiologiczno-kliniczne i profilaktyka kleszczowego zapalenia mózgu Gdzie kąsają kleszcze Kleszcz szuka delikatnych miejsc – pod kolanem czy za uszami. Wracając z terenu, na którym występują kleszcze warto dokładnie obejrzeć skórę. Przed upływem 12 godzin zakażenie nam nie grozi – im później po tym terminie, tym większe ryzyko – wyjaśnia prof. Stanisława Tylewska-Wierzbanowska z PZH. – 20 żyjących w Polsce gatunków kleszczy przenosi kleszczowe zapalenie mózgu, boreliozę, bartonellozę, anaplazmozę, babeszjozę – a w roku 2011 odnotowano pierwsze dwa przypadki riketsjozy. Nie wszystkie kleszcze roznoszą choroby, ale nigdy nie wiadomo, czy nie ugryzł nas zakażony osobnik. Czy można się zaszczepić? Na razie można się zaszczepić tylko przeciw kleszczowemu zapaleniu mózgu, które mogą przenosić wszystkie postacie rozwojowe kleszczy – od osobników dorosłych po nimfy i niemal niewidoczne larwy. Zaszczepienie się zimą albo wczesną wiosną zapewni ochronę już od początku aktywności kleszczy (od kwietnia do października) – mówi prof. Włodzimierz Gut z Zakładu Wirusologii Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego. Objawy zapalenia mózgu pojawiają się w ciągu dwóch tygodni i przypominają grypę. W 70-80 proc. przypadków zostaje ona zahamowana w tej pierwszej fazie. U reszty zakażonych osób wirusy przedostają się do centralnego układu nerwowego, gdzie mogą wywołać zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych lub mózgu. Niebezpieczną chorobą jest też borelioza, której charakterystycznym objawem jest stopniowo rozszerzające się zaczerwienienie – ale objaw ten nie zawsze występuje. Na szczęście boreliozę można wyleczyć antybiotykiem. Z kolei kleszczowa limfadenopatia, zwana TIBOLA może dawać objawy podobne do choroby nowotworowej (powiększenie węzłów chłonnych). Eksperci szacują, że na terenie kraju 10-15 proc. kleszczy może być zarażonych chorobotwórczymi mikrobami, zwłaszcza w województwach podlaskim i warmińsko-mazurskim oraz w niektórych częściach mazowieckiego, opolskiego i dolnośląskiego. Kleszcze w wielkim mieście W Warszawie spacerowicze najbardziej narażeni są na kontakt z kleszczami w lasach: Bielańskim, Kabackim, Młociny, Bemowo, Ogrodzie Zoologicznym i Kampinoskim Parku Narodowym. Jednak kleszcze znajdowano także w Łazienkach. Zapalenie pęcherza moczowego jest przykrą i bolesną przypadłością. Nic dziwnego, że chore koty zmieniają swoje zachowanie i nie mają ochoty na większość codziennych aktywności. Powodów takiego stanu może być wiele, a brak dokładnej diagnostyki bywa przyczyną nawrotów choroby. Warto pamiętać, że szybka diagnoza i skuteczne leczenie, znacznie zmniejszają ryzyko powikłań i przynoszą ulgę naszemu czworonogowi. 1. Czym jest zapalenie pęcherza moczowego? 2. Co może być przyczyną zapalenia? 3. Zapalenie pęcherza u kota – co jeszcze wpływa na wystąpienie choroby? 4. Zapalenie pęcherza u kota – objawy 5. Jak przebiega diagnostyka? 6. Zapalenie pęcherza u kota – leczenie 7. Iść do lekarza? A może spróbować domowych sposobów? Czym jest zapalenie pęcherza moczowego? Gdyby w trakcie stanu zapalnego móc zobaczyć wewnętrzną ścianę pęcherza, będzie ona zaczerwieniona i nabrzmiała. Kot odczuwa wtedy silny ból. Pęcherz musi jednak spełniać swoją funkcję – mocz dostaje się do niego nieustannie, dodatkowo drażniąc chorobowo zmienioną powierzchnię. Skutkiem jest uczucie ciągłego parcia i oddawanie moczu w niewielkich ilościach. Co może być przyczyną zapalenia? Choroba może rozwinąć się na skutek różnych zaburzeń. Ich dokładane rozpoznanie wymaga odpowiednich, wielokierunkowych badań. Jedną z przyczyn stanu zapalnego jest infekcja. Może to być główny powód choroby, jednak zawsze warto poszukać głębiej. To pozwoli upewnić się, czy nie jest ona wtórna, np. do cukrzycy, chorób nerek, obecności kamieni czy drobnych kryształów w pęcherzu. Zapalenie może rozwinąć się także, jeśli w pęcherzu moczowym rośnie nowotwór lub polip. Nierzadko zdarza się, że przyczyną choroby pęcherza u kota jest stres. Mogą wywołać go np. remont, przemeblowanie mieszkania lub brak możliwości wyjścia na podwórko. Także dzieci próbujące za wszelką cenę pobawić się z czworonogiem, częste wizyty gości czy obecność innych zwierząt w domu, mogą spowodować stres i przyczynić się do infekcji pęcherza. Wyróżnić można również idiopatyczne zapalenie pęcherza u kota – jest to śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego o nieznanej przyczynie. Ze względu na wiele różnorodnych czynników wpływających na rozwój zapalenia, nie będzie przesadą, jeśli lekarz zaproponuje kilka dodatkowych badań, by mieć pewność co do sposobu leczenia. Zapalenie pęcherza u kota – co jeszcze wpływa na wystąpienie choroby? W dzisiejszych czasach coraz częściej koty mieszkają w domach. Przez to zdarza się, że nie mają możliwości wychodzenia na zewnątrz. To właśnie u nich zapalenie pęcherza jest największym problemem. Może to wynikać z braku wystarczającej ilości ruchu, otyłości lub sposobu żywienia (stosowanie wyłącznie suchej karmy, co zmniejsza ilość pobieranej wody). Wpływ na wystąpienie choroby mają również brak możliwości odizolowania się, zbyt mała powierzchnia życia, rzadko czyszczona kuweta lub jej złe usytuowanie. Zapalenie pęcherza u kota – objawy Pomimo tak wielu przyczyn zapalenia pęcherza u kota, objawy zawsze są podobne. Najczęstszym efektem są problemy z oddawaniem moczu i ból podbrzusza. Jednak nie zawsze symptomy choroby są łatwe do zauważenia. Koty zwykle nie okazują bólu, a pierwsze, na co można zwrócić uwagę, to zmiana ich zachowania – chowanie się, unikanie zabaw, niechęć do jedzenia i picia. Dopiero dzięki uważnej obserwacji można wykryć, że kot dłużej niż zwykle napina się przy kuwecie lub zostawia krople moczu na podłodze, czy w innych nietypowych miejscach. Mocz może mieć prawidłowy kolor, ale także być podbarwiony krwią. W skrajnych przypadkach oddawanie moczu w ogóle nie występuje, choć zwierzak co chwilę stara się go wydalić. Jest to wyraźny sygnał, że trzeba natychmiast udać się do lekarza weterynarii. Jak przebiega diagnostyka? W zależności od rodzaju objawów i wyniku badania klinicznego, lekarz weterynarii może zalecić badania dodatkowe. Podstawą jest badanie moczu. Chodzi nie tylko o poziom pH, ciężar właściwy czy obecność glukozy, ale także o ocenę moczu pod mikroskopem. Dokładne badanie osadu może wykazać obecność kryształów, krwinek czerwonych, drobnoustrojów, czy komórek nowotworowych. Dzięki takiemu badaniu, lekarz określi mnogość komórek stanu zapalnego. To pozwoli porównać ten stan z wynikami badań wykonanymi po kilku dniach leczenia. Mocz może też zostać przekazany do laboratorium, w celu wykonania dodatkowych badań, jak np. posiew. Kolejnym krokiem w diagnostyce, jest wykonanie USG pęcherza moczowego. Badanie to pokazuje, jak gruba jest ściana pęcherza i czy nie ma na niej rozrostów. Pozwala też potwierdzić lub wykluczyć obecność drobnych kryształów lub kamieni w moczu. Lekarz może również zaproponować wykonanie zdjęcia RTG, które zobrazuje pęcherz moczowy. Badania krwi natomiast, pozwolą ocenić ogólną kondycję zwierzaka i stan poszczególnych jego narządów. Zapalenie pęcherza u kota – leczenie Kiedy lekarz zdiagnozuje chorobę, rozpoczyna leczenie skierowane na przyczynę problemu. Kuracja jednocześnie działa wspomagająco, aby ulżyć kotu w bólu. W przypadku stanów bakteryjnych włączany jest antybiotyk. By ułatwić oddawanie moczu, stosowane są leki o działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym, a także środki rozkurczające mięśniówkę. W wielu przypadkach pomocne jest stosowanie suplementów na bazie żurawiny lub pietruszki. Dzięki działaniu moczopędnemu, pomagają usunąć nadmiar niepożądanych komórek z pęcherza. Część suplementów ma w swoim składzie glukozaminę, która wzmacnia śluzówkę pęcherza i przyspiesza jej regenerację po infekcji. Lekarz weterynarii zdecyduje, które leki są najbardziej odpowiednie dla zwierzaka. Jeżeli w moczu kota znajdują się kryształy lub kamienie, należy działać wielokierunkowo. Konieczne jest wyleczenie stanu zapalnego, który został wywołany ciągłym drażnieniem ścian pęcherza. Jednak jeżeli nie pozbędziemy się kamieni – zapalenie będzie powracało. Większość z nich można rozpuścić stosując odpowiednią dietę lub dodatki do pożywienia, których celem jest zmiana pH moczu. Część jednak musi być usunięta z pęcherza chirurgicznie. Jako że proces rozpuszczania kamieni jest długotrwały, należy przez cały ten okres kontrolować, czy oddawanie moczu jest regularne. W razie zaczopowania cewki moczowej przez kryształy i braku oddawania moczu – konieczne jest cewnikowanie. W przypadku rozrostów nowotworowych lub polipów, lekarz może zaproponować różne sposoby leczenia – niewykluczony jest zabieg operacyjny lub terapia w specjalistycznej klinice. Jeśli natomiast nie jesteśmy w stanie znaleźć przyczyny zapalenia pęcherza, a wiemy, że kot przebywa wyłącznie w domu – poza standardowym leczeniem warto wypróbować środki obniżające stres i ułatwiające wyciszenie się kota. Takich preparatów jest na rynku wiele. Ponieważ każdy kot jest inny, producenci zadbali o różne formy aplikacji – tak, by każdy wybrał to, co będzie najlepsze dla jego czworonoga, a samo podanie środka nie było dodatkowym źródłem stresu. Iść do lekarza? A może spróbować domowych sposobów? Kiedy widzimy, że nasz zwierzak ma problem z oddawaniem moczu, najlepiej od razu udać się do gabinetu weterynaryjnego na konsultację. Nie należy na własną rękę podawać kotu leków i czekać na efekt. Takie postępowanie niekiedy znacznie wydłuża leczenie, a przez to zwiększa ryzyko komplikacji. Dopiero po otrzymaniu diagnozy można leczyć zwierzę w domu, jednak zawsze środkami zaleconymi przez lekarza. Gdy pojawi się zapalenie pęcherza u kota, domowe sposoby pomocy mogą uzupełniać leczenie farmakologiczne. Ważna jest próba obniżenia poziomu stresu u zwierzaka. Może to nie tylko przyspieszyć kurację, ale także zminimalizować ryzyko nawrotów choroby. Należy zastanowić się, co może być przyczyną tych zaburzeń. Niektóre koty dobrze czują się w każdych warunkach, jednak większość ceni spokój i rutynę. Drobne zabiegi mogą mieć spore znaczenie dla naszego pupila. Czasem wystarczy przestawić kuwetę lub zmienić miejsce karmienia. Należy też umożliwić kotu schowanie się w spokojnym miejscu, gdzie nikt nie będzie mu przeszkadzał. Jeżeli w domu są dzieci lub długo przebywają goście, warto do takiego miejsca przenieść też miski i kuwetę. Można również pomyśleć o zamontowaniu półek w mieszkaniu. Tak, aby kot mógł obserwować wszystko z góry, bez ryzyka, że ktoś go dotknie lub podniesie. Takie punkty obserwacyjne są bardzo chętnie wybierane przez koty. Kot z chorobą pęcherza moczowego powinien przyjmować więcej wody. Kolejną rzeczą, jaką warto zrobić w domu, jest włączenie do posiłków karmy mokrej. Inny sposób to zwiększenie proporcji podawanej kamy na korzyść wilgotnej. Warto też ustawić poidełka z płynącą wodą, np. w postaci fontanny. Większość kotów uwielbia pić wodę, która jest w ruchu i dzięki temu więcej jej pobierają. Ciepłe dni sprawiają, że chętniej wychodzimy z pupilami na spacery, ale równie chętnie pojawiają się kleszcze. Te pasożyty stanowią duże zagrożenie zarówno dla ludzi jak i zwierząt. Kleszcze przenoszą wiele groźnych chorób, w tym odkleszczowe zapalenie mózgu. Zobacz, jak uniknąć tej ciężkiej choroby i jak cieszyć się latem bez pasożytów. Kleszcze i zagrożenia Kleszcze to pasożyty, które żywią się krwią stałocieplnych ssaków, w tym psów, kotów i ludzi. Pasożyty te przyczepiają się do skóry i wysysają krew, odpadając po zakończeniu karmienia, chociaż może to zająć kilka dni. Samo ukąszenie nie boli, gdyż kleszcz wpuszcza substancję przeciwbólową, ale największym zmartwieniem nie jest ugryzienie. Kleszcze przenoszą bardzo poważne choroby zakaźne, które zagrażają zdrowiu i życiu ssaków. Same ukąszenia kleszczy mogą być irytujące, ale mogą również przenosić choroby zakaźne, w tym chorobę z Lyme (boreliozę u psów i kotów), babeszjozę, psią erlichiozę i odkleszczowe zapalenie mózgu. To ostatnie schorzenie jest bardzo poważne i może wywołać wiele skutków ubocznych. Przeczytaj więcej: Choroby przenoszone przez kleszcze Odkleszczowe zapalenie mózgu u kota Koty na szczęście nie zapadają na tę chorobę. Nie zmienia to faktu, że wciąż kleszcze stanowią zagrożenie także dla mruczków, które mogą zachorować na większość chorób przenoszonych przez kleszcze. Nawet jeśli kot nie zostanie zarażony, może przynieść na sobie kleszcza-intruza, który zakazi nas lub innego psa. Zakażenie wirusem odkleszczowego zapalenia mózgu (TBE) u psów często charakteryzuje się osłabieniem, gorączką, apatią, obniżoną świadomością, letargiem, ataksją, przeczulicą bólową i zaburzeniami neurologicznymi (porażenie kończyn, zaburzenia chodzenia). Choroba często postępuje bardzo nagle, powodując mocną reakcję. Objawy są podobne do wścieklizny. Wokół ugryzienia kleszcza może występować świąd i zaczerwienienie. Mogą wystąpić zachowania agresywne. Objawy są podobne w przypadku boreliozy i anaplazmozy, a zatem lekarz weterynarii powinien przeprowadzić test laboratoryjny na obecność trzech wirusów. Czy zapalenie mózgu u psa jest wyleczalne? Nie ma konkretnych leków na TBE. Często objawy przechodzą samoistnie, a leczyć należy choroby, które wystąpiły po ujawnieniu się odkleszczowego zapalenia mózgu. Obecność wirusów odkleszczowych można ocenić poprzez badania krwi. Jeżeli uda nam się zatrzymać kleszcza, można go poddać badaniu na to, czy jest nosicielem groźnych wirusów. Jeżeli choroba będzie bardzo zaawansowana, pies może sobie nie poradzić z objawami. Zazwyczaj przeżywają tylko bardzo zdrowe, silne i duże zwierzęta. Ta choroba jest bardzo niebezpieczna i daje małe szanse na przeżycie. Zapalenie mózgu u małych psów Niestety u małych ras psów odkleszczowe zapalenie mózgu prawie zawsze kończy się martwicą i śmiercią. Szczególnie narażone są yorki, chihuahuany i inne małe rasy, które szczególnie powinny uważać na ukąszenia kleszczy. Kleszczowe zapalenie mózgu u psa czy kota – szczepienie Niestety nie istnieje szczepionka przeciwko odkleszczowemu zapaleniu mózgu przeznaczona dla zwierząt. Jedynie ludzie mogą się zaszczepić, aby uniknąć rozwoju tej choroby u siebie. W przypadku naszych pupili należy pilnować, aby nie doszło do ugryzienia przez kleszcza. Jedynie profilaktyka i szybkie działanie w przypadku wystąpienia objawów mogą ochronić przed ciężką chorobą. Zapobieganie odkleszczowemu zapaleniu mózgu Należy chronić zwierzęta domowe przed kleszczami, które mogą siać spustoszenie w ich i ludzkich organizmach. Po każdym spacerze, zwłaszcza z psem, należy dokładnie obejrzeć swojego zwierzaka. Kleszcze są szczególnie aktywne wiosną i latem. Kleszcza należy niezwłocznie usunąć narzędziem do usuwania kleszczy. Można także zamrozić kleszcza i usunąć go pęsetą. Warto pamiętać, aby nie usuwać kleszcza palcami, gdyż zestresowany szkodnik zacznie wydalać szkodliwe substancje do ciała zwierzaka. Jeżeli nie umiesz wyjąć kleszcza, udaj się z pupilem do lekarza weterynarii. Dla dobra kota nie wypuszczaj go samego na dwór. Jego zdrowie i bezpieczeństwo zależy od Ciebie. Jest wiele preparatów, które skutecznie odstraszają kleszcze i inne pasożyty. U kotów i psów możemy zastosować krople, obroże np. Foresto dla psów powyżej 8 kg i Foresto dla psów i kotów lub roztwory do nakładania na sierść. Wybór preparatów na pasożyty jest bardzo duży.

kleszczowe zapalenie mózgu u kota